Brytyjskie czy amerykańskie?

Z Jurkiem Rzewuskim, moim redakcyjnym kolegą z „Jazzu” i  z „Magazynu Muzycznego” (a także współpracownikiem z początków „Tylko Rocka”) rewelacyjnie rozmawiało mi się o rocku. Jurek nie tylko wyjątkowo dużo wiedział na ten temat, nie tylko przodował w rodzimej branży dziennikarskiej, jeśli chodziło o znajomość bieżących rockowych nowinek ze świata (a było to przecież w czasach przedinternetowych…), lecz też fajnie „socjologizował”, nie zapominając przy tym nigdy o muzyce,  miał swoje ciekawe teorie na temat niektórych rockowych zjawisk, jak też - artystycznego rozwoju znaczących zespołów.

A zarazem był ciekaw czyichś opinii, jeśli tylko ten ktoś siedział dostatecznie mocno w temacie rocka albo po prostu dokładnie penetrował te rockowe style, które Jurek mniej przebadał swoim uważnych uchem - no bo przecież nie można wszystkim zajmować się z jednakową uwagą! W każdym razie Jurek, także jako pasjonat rocka, nie miał co do tego wątpliwości. Dla niego zawsze Stonesi i The Who byli bardziej interesujący niż Led Zeppelin i Black Sabbath…

Czasami przydarzały nam się też muzyczne, oczywiście głównie rockowe,  zgaduj-zgadule. Jeden z nas puszczał drugiemu jakieś ciekawe nagranie, na które ostatnio trafił, nagranie z „jeszcze ciepłej płyty” albo dopiero co odszukane, z zamierzchłej przeszłości gatunku. Gdy mający odgadnąć wykonawcę (a może nawet i tytuł…), nie potrafił od razu odpowiedzieć lub zlokalizować danego utworu w miarę blisko – miał prawo pomóc sobie pytaniami w rodzaju „czy to brytyjskie, czy amerykańskie?” , „czy to muzyk jakiejś słynnej grupy?” – aż po tak szczegółowe, jak „z którego roku?”. Pamiętam, że w trakcie tych zgadywanek Jurek zawsze bezbłędnie i bez trudu odróżniał rock brytyjski od amerykańskiego, a białą muzykę od czarnej…

Jurka Rzewuskiego, niestety, od lat nie ma już z nami. Ja zaś ostatnio postanowiłem namawiać do udziału w takiej muzycznej –  sądzę: jakoś wzbogacającej, interesującej  -  zabawie rockmanów z krajowej czołówki. Jako pierwszego zaprosiłem Muńka Staszczyka. Zgodził się od razu. Któregoś czerwcowego przedpołudnia wpadł do mnie do domu. Puściłem mu kolejno dwanaście utworów innych artystów: zgadywał, podpytywał w dozwolonym zakresie, komentował odtwarzaną muzykę… I tak pojawiła się na łamach naszego miesięcznika rubryka You Really Got Me, a w pierwszym odcinku tego „Masz mnie”  macie Muńka w takiej sytuacji, w jakiej jeszcze nigdy nie był przedstawiony w druku. Już mnie pytano, kto będzie następny w tej mojej rubryce. Wiem, ale jeszcze nie powiem. A na razie - zachęcam do przeczytania You Really Got Me z udziałem Muńka Staszczyka i, oczywiście, całej pozostałej zawartości  lipcowego „Teraz Rocka”.