Andrzej Nowak. Najważniejsze

Do obecnych okropnych czasów doszła jeszcze jedna okropna wiadomość. Andrzej Nowak nie żyje. Nie będę rozpisywał się, jaka to wielka strata dla polskiego rocka, jak wspaniałym był muzykiem, jaką niepowtarzalną osobowością. Bo inni już to napisali i opublikowali. Każdy, kto ceni muzykę rockową, na swój sposób Go podziwiał. I każdy zapamiętał Go trochę inaczej – co naturalne. Ja przede wszystkim pamiętam, że miałem z nim świetny kontakt. Jak z dobrym kolegą.

Doskonale rozumieliśmy się i potrafiliśmy sobie pogadać na luzie, chociaż zawsze były to spotkania rockmana z dziennikarzem. Jak mi wyznał w jednym z wywiadów dla „Teraz Rocka” – był kimś, kto uważał za swoją największą zaletę „szczerość”, a za wadę – „wybuchowość”.  Ja tej jego „wybuchowości” nie doświadczyłem.  Nie będę teraz dłużej wspominał Go, przypominał naszych licznych rozmów, bo to dla mnie obecnie zbyt bolesne. Jeszcze przyjdzie czas. Ostatniego wywiadu udzielił mi w lecie, był to już drugi Jego wywiad na mój blog. Na zakończenie powiedział wtedy tak: Najważniejsze, żeby muzyka trzymała przy życiu i była nadzieja, że jeszcze coś się zrobi, coś stworzy. Ale przyszedł dzień, gdy ukochana muzyka Andrzeja nie dała sobie rady z Jego pogarszającym się zdrowiem. Powtórzę: jakie to okropne.